Kendimden kurtulmaya çalışsam bu ülke, bu ülkeden kurtulmaya çalışsam o yaralı ve artık iflah olmaz kendim çıkıyordu karşıma..
Yani gidecek bir yer yoktu…
Gerçek buydu ama yine de mutluluğa ve bize mutluluğu anımsatan raslantılara izin vermekten başka çaremiz yoktu..
Bu mutluluklar, bu raslantılar pek kabul etmesek hatta kimi zaman farketmesek bile, aslında bizim hayatımızdan eylemlerimizden, düşüncelerimizden çıkıyordu..
Bir yanıt yazın